Vogels vangen

Een poezenleven op een schip is vrijheid, ruimte en ontzettend veel lekkere hapjes. Vogels vangen is een van mijn favoriete hobby’s, althans, dat probeer ik. Er gaat een dag komen dat ik één van die verenhapjes in mijn klauwen krijg! Laatst lukte het mij bijna, echt bijna, maar dat is dus niet genoeg.

Filosiferen

Zoals zo vaak lig ik lekker op het dek en ben daar aan het filosoferen. Over wat? Tja dat blijft voor jullie een vraag en voor mij een weet. Jut en Jul, zo noem ik die tweebenigen, filosoferen weer over het feit waar ik over zou filosoferen. Ze zullen het nooit weten! Maar goed ik dwaal af, waar was ik gebleven? O ja de vogel die ik bijna, echt bijna, in mijn klauwen had.

Dus ik lig lekker op het dek en filosofeer er helemaal op los. Ondertussen kan ik alles goed in de gaten houden. De boten die binnen komen en weggaan, roeibootjes die langs varen, suppers en tweebenige zwemmers. Die laatste zie ik eerder als prooi. Jut en Jul denken dat ik ze vreemd vind, ik vind het er vooral lekker uitzien!

Veel fladderlaars

Vanaf het dek zie ik alle watervogels, de eenden, futen, meerkoeten, kuifeenden, ik zie jullie allemaal!! Alle meeuwen en aalscholvers zijn constant in mijn vizier maar buiten mijn bereik. Je weet maar nooit, misschien is er één wel zo dom om toch op het dek te landen. Ik wacht het hier wel af.

Zwaluw

Op de zeerailing willen er wel eens vogels landen, van die kleintjes, maar voor mij een prima hap. De mussen, kwikstaartjes en zwaluwtjes zijn snel. Maar niet te snel, kom op zeg, ik ben toch een kat en dan ook nog een poes!
Dus ik lig lekker op het dek, het zonnetje schijnt en er land heel dichtbij een zwaluw op de zeerailing. Ik beweeg me heel soepel, langzaam en geruisloos, in jachtmodus, richting dat hapje. Mijn blik ziet alleen nog de zwaluw, ik kruip benedenwinds, die snack kan mij nooit ruiken! Ik maak me klaar, ik schud lekker met mijn kont om mijn sprong berekening te doen. Die snack heeft mij nog steeds niet door, daarom moet ik nu mijn sprong maken. Ik ben er klaar voor.

Ik neem me een mooie sprong en hap zo in de kont van mijn middagsnack. Raak! Oh nee, ik heb het niet goed vast, zo krijg ik het niet aan boord. Hè irritant, die snack vecht terug. Haal die vleugels uit mijn gezicht, vlerk! Ik moet iets doen, ohhhhh! Te laat, het hapje is gevlogen.
Nou ja niemand heeft dit gezien, dus dan is het ook geen afgang. Ik ga maar eens even binnen kijken, er vliegt vast wel een mug of vlieg, dan is dat wel mijn middagsnack.

Niks aan de hand…

Ik stap in de kuip met een houding die mij waardig is. Er is niets gebeurd, ik ben gewoon onderweg naar binnen. Jut en Jul kijken mij aan en beginnen te grimassen. Wat zitten jullie nou stom te lachen? Zit er iets op mijn gezicht, of zo?  Jul komt gelijk weer met die camera en begint te klikken. Blijkbaar is het erg grappig, want de grimassen zijn nu verandert in hardop lachen. Jut veegt over mijn gezicht en heeft allemaal veren in haar hand. Oké, nu rustig blijven, ze hebben niets gezien, ze weten alleen dat er een paar veren op je gezicht zitten. Ik ga naar binnen, wat valt er hier te vangen als snack? Die vogels vangen komt later wel.